38. Always There

Harry's POV

Powoli otworzyłem oczy i kilka razy nimi zamrugałem. Światło słoneczne przebijające się przez zasłony uderzyło mnie w twarz. Zignorowałem je i spojrzałem na dziewczynę z blond włosami leżącą w moich ramionach. Uśmiechnąłem się, kiedy zobaczyłem w jaki sposób Kelsey leżała.
Jej nagie plecy były przyciśnięte do mojej klatki piersiowej. Moje ręce leżały na jej biodrach. Nasze nagie ciała przykrywała kołdra i koc, a nasze nogi były ze sobą splecione. Uśmiechnąłem się, kiedy przypomniałem sobie wczorajszą noc. Kelsey była niemożliwie perfekcyjna., byłem tego pewien.
Odwróciłem głowę i spojrzałem na zegarek. Dziesiąta Piętnaście. Westchnąłem. Za mniej niż dwie godziny Kelsey musiała polecieć z powrotem do Londynu.
Ostrożnie wyplątałem nasze nogi i przykryłem Kelsey kołdrą. Wstałem z łóżka i założyłem buty. Spojrzałem jeszcze raz na Kelsey. Ucałowałem ją w czoło, uśmiechnąłem się i poszedłem do łazienki.
Umyłem twarz i przeczesałem ręką włosy. Umyłem zęby i wyszedłem z łazienki. Kelsey zakładała właśnie swoje szorty do spania i tank top. Związała włosy w kucyka.
- Dzień dobry, kochanie.
Spojrzała na mnie i uśmiechnęła się.
- Dzień dobry- ziewnęła.- Zaraz wracam.
Skinąłem głową, a ona poszła do łazienki i zamknęła za sobą drzwi. Wróciła po kilku minutach. Posłała mi uśmiech.
- Jesteś już spakowana?- zapytałem.
Kelsey westchnęła. Przytuliłem ją.
- Taa. Mam lot o dwunastej dwadzieścia.
Westchnąłem.
- Chcesz zjeść ze mną i z chłopakami śniadanie?
- Oczywiście- Kelsey się uśmiechnęła.
Kiedy już byliśmy ubrani spotkaliśmy się z chłopcami w restauracji w hotelu. Zamówiłem bajgla z topionym serem, sok pomarańczowy i jajecznice. Usiedliśmy przy okrągłym stole, ja między Kelsey i Liam'em.
Kiedy skończyliśmy jeść Kelsey i ja wróciliśmy do naszego pokoju. Była już prawie jedenasta. Wszystkie rzeczy Kelsey były już spakowane do walizki i leżały na jednym ze stolików przy łóżku.
- Więc, co chcesz porobić zanim wyjedziesz?- zapytałem, kiedy siadała na krześle przy biurku.
- Musimy coś robić?- zapytała ze śmiechem- nie możemy po prostu, no nie wiem, zrelaksować się?
- Jak chcesz. Pytałem tylko dlatego, że może chciałaś gdzieś wyjść.
Kelsey pokręciła głową. Usiadłem na skraju łóżka. Kelsey się do mnie uśmiechnęła.
- Czuję się tutaj wspaniale- powiedziała i pocałowała mnie.
Nie mogłem nic poradzić, ale się uśmiechnąłem.
- Więc, co zamierzasz robić jak wrócisz do Londynu?- złapałem ją za ręce- myślę, że będzie ci beze mnie nudno.
Kelsey się zaśmiała.
- Cóż, pójdę do pracy i będę odliczać dni do twojego przyjazdu.
- Naprawdę tego nienawidzę- westchnąłem, kiedy bawiła się moimi lokami. Położyłem ręce na jej biodrach- zawsze któreś z nas musi w końcu wyjechać.
- Wiem.
- Czemu nie możesz po prostu zostać?- Kelsey się zaśmiała
- Nie zamierzam jechać z tobą na całą trasę, Harry- Kelsey zachichotała- mam pracę.
- Zwolnij się
- Nie myśl pochopnie.
- Sorry.
Kelsey zaśmiała się i wzięła moją twarz w swoje dłonie.
- Nie bądź taki obrażalski- jej niebieskie oczy spotkały moje, zielone- zostało tylko parę tygodni do końca trasy i wtedy wrócisz do domu.
- To wieczność- Kelsey poszła do łazienki, drzwi były szeroko otwarte, więc widziałem jak podchodzi do umywalki.
Podszedłem do stolika nocnego i wziąłem z niego mój telefon.
- Poradzisz sobie z tym.- Kelsey zachichotała i wytarł swoje mokre ręce- szybko minie.
Podeszła do mnie, a kiedy była już wystarczająco blisko przyciągnąłem ją do siebie. Nasze usta się spotkały. Kelsey uśmiechnęła się i pocałowała mnie.
Kiedy się od siebie oderwaliśmy przystawiłem moje czoło do jej i uśmiechnąłem się słodko.
- Jak my bez tego wytrzymamy przez kilka tygodni?
Słodki chichot opuścił usta Kelsey.
- Jak my bez tego przetrwamy?
Pocałowałem ją jeszcze raz.
- Nie wiem jak ty, ale ja nie będę w stanie wytrzymać.

*~*~*~*

Kelsey's POV

W Londynie padało kiedy wróciłam- czemu nie jestem zaskoczona? Złapałam taksówkę, która zawiozła mnie do domu. Ale zanim tak się stało jeszcze kilka dziewczyn na lotnisku poprosiło mnie o zdjęcie.
Pierwsze piętnaście czy dwadzieścia minut spędziłam na rozpakowywaniu się, a później zjadłam lunch. Nawet jeśli w Londynie była noc, ja wciąż żyłam południowoamerykańskim czasem. Więc zamiast pójść do łóżka jak każda normalna osoba w Londynie ja zabrałam się za oglądanie telewizji i jedzenie chipsów. Podczas oglądania weszłam na Twittera.
@Kelsey_Ross: Super opóźnienieeee. Oglądanie TV & jedzenie chipsów o 12:30 #thisisthelife*
@Harry_Styles: @Kelsey_Ross Widzisz, teraz jesteś w Londynie i masz opóźnienie. Powinnaś zostać.
@Kelsey_Ross: @Harry_Styles Nie, jest mi tu dobrze. Przez Ciebie jestem chora.
@Harry_Styles: @Kelsey_Ross Oh, widać
@Kelsey_Ross: @Harry_Styles :D :D :D

* w tłumaczeniu: "tojestżycie", po angielsku jakoś lepiej brzmi, dlatego tak zostawiłam.

_________________

Następny jutro.

Ale słodziaki, nie?

Komentujcie!